Biar...





Yang berlalu.
Biar berlalu.
Jangan benar ia berlaguLagu.
Jangan izin ia mendayuDayu.

Tempelak hati.
Masih mahu ia ada.
Tapi guna logik minda.
Dia tak mungkin.
Tak mungkin sekali letak jiwa.
Pada apa ia puraPura.

Sedarlah.
Sekali dua.
Mungkin dia kasihan.
Mungkin juga beri belas ihsan.

Namun, makin lama.
Aku tak rasa ia ikhlas adanya.
Aku tak percaya ia beri dengan jiwa.

#Diam.

Sungguh.
Aku bungkam.

Di biar saja pintu hati ini terbuka.
Terima saja.
Apa mulut bicara.
Aku terima.
Terima.

Tamat cerita jiwa.
Tamat segala.


*Entah apa aku merapu. Dengar saja. Asal tak meluka sesiapa.